شۇبارتاۋدا دۇنيەگە كەلدى. جونداعى جوبالاي كەرەيدىڭ ەڭ ۇلكەن ارۋاعى جوبالاي ءبيدىڭ ۇرپاعى ەدى. بايقوتان بي، تومان بي، بەگەش شەشەن، ءۋايىس، تولەۋ اقىن… اتاعى اتالارىنان اسىپ كەتتى… تىرىسىندە ولاي دەگەن جوق… بۇل ءسوزدى دۇنيەدەن وتكەن سوڭ ءبىز ايتىپ وتىرمىز…

ءومىرىنىڭ سوڭعى كەزدەرى شەتتە ءوتتى. «ۇكىمەتكە، باسقالارعا دا وكپەم جوق، وكپەلەيتىن ولاردىڭ جاعدايى جوق!» (م.ماعاۋين) دەگەن ەدى ءوزى بەرتىندە. استارى اۋىر، ەڭسەڭدى ەزەردەي سالماقتى ءسوز… دانىشپان ادام نەگە ەلدەن جىراق كەتتى. بۇل «وڭاشا جاتقاندى ۇناتامىن، ەلىمدى ەل قىلماسىن ەرتە سەزىپ… ەلدەن كەتتىم جىراق…» (شاكارىم) دەيتىن كەتىس سياقتى. سوندا دا «كوك تۇمان – الدىڭداعى كەلەر زامان، ءۇمىتتى ساۋلە ەتىپ كوز كوپ قادالعان» (اباي) قالىڭ تۇمان ىشىنەن سەبەزگىلەگەن ساۋلەنى ءۇمىت ەتۋدەن تانبادى. ءۇمىتىن ۇزگىسى كەلمەدى… تىرشىلىگىندە قازاقتىڭ باسىنان ءسوز اسىرمادى. “ۇلت ماسەلەسىندە تابانداپ تۇرۋ كەرەك. كەرى شەگىنۋگە بولمايدى!” (م.ماعاۋين)

«وزىنەن باسقاعا قياناتى جوق» ء(ماشھۇر ءجۇسىپ) ەلىڭدى ماڭگىلىك ارۋاقتار قولداسىن! «مىنا مەن – ايبىندى عۇن، ەرجۇرەك تۇرىك، كەمەڭگەر شىڭعىس حان، اسقاق التىن وردا، وعان جالعاس نۇر شۇعىلالى الاش اۋلەتى – بار عۇمىرى جارىققا ۇمتىلعان ارپالىس ۇستىندە وتكەن مۇحتار ماعاۋين – كوزىم جۇمىلعان مەزەتتە، بۇرناعى الاپات بابالارىم سياقتى ولمەس، وشپەس ماڭگىلىك ارۋاققا اينالام!» (م.ماعاۋين)

اللا تاعالا الدىڭىزدان جارىلقاسىن، اسىل تەكتى، ارتىق تۋعان ارىستان اعا!

مۇقتار اعانىڭ «تاسسۋدان وتكەن قاشقىندار» اتتى قاسىرەتتى اڭگىمەسىنە ارقاۋ بولعان شۇبارتاۋدىڭ سولتۇستىگىندەگى «تاسسۋ» بۇلاعى.

بازاربەك اتىعاي