OPASIZ BEN IBALINIÑ WYATI.
(Şedevr emes,erteden bar añız ğoy, şıdamdılıq tanıtıp, oqıp şıqsañız degen ötiniş) OPASIZ ben IBALINIÑ wyatı kezdesip qalıptı. – Qalaysıñ? – deydi ibalınıñ wyatı. – Swrama! – dep, ekinişisi eñirep jiberipti. – Meniñ iem wyattı wmıttı. Özinen basqanı oylaudı qoydı. Sezim degenniñ bärin jerlep, özgeniñ qamın oylau degenmen jwmısı joq, qarını toqtıq, köylegi köktik qana köksegeni. Özgeni ökşemen ezip, keudesin janşıp, basınan attap ketu oğan tük emes. Öle alamy jürmin! – Jüregin jibitip, sanasın sıypalap körmediñ be? – Äbden tırıstım. Bayqatpay jaqsılıq pen jamandıqtıñ parqın ayırar kitaptardı da tıqpalap kördim. Imandı, salauattı adamdarmen de jolıqtırdım. Payda joq! Kerisinşe, aşközdigi asqınıp, zwlımdığı uşığıp ketti. Onıñ betine de, artınan da aytılğan «Wyatsızsıñ!» –
