Оян, намыс
Төрімізге шығып алған көп жұлдыз, “Әлем бізден, ақыл сұрайд “-деп жүрміз. Он қазекем, бір орысқа тәуелді, Жүз орысты басқарады, бір Қырғыз. Тоқымымыз қалың бірақ солайма? Ержетпестен қылау қонды самайға. Көше толы жүгенсіздер жортақтап, Қазан неге, тапсырылды құмайға. Шақалағын тастай салар тас жолға, Айналыппыз мылқау керең тастарға. Бойжеткенге ойы кеткен, ақсақал, Ақыл айтад, бұзылды деп жастарға… Ене көксау, келін мерез, ұл жаман, Оты өшкен, ізгілік жоқ, күл қоғам. Ана тілін жеткізе алмас жетесіз, Басқаруда экранды кіл надан. Некесіздік тексіздіктің тамыры, Алла сөзі ақиқаттың дабылы. Үйсіздердің ықтасыны тоқал там, Өлілердің артық одан қабірі. Мейірімнен тоналды жұрт адасып, Бай-мәнаптің тұрар жайы қалашық. Құлықынының құлы болған топастар, Жұрттың келед
