Ішімнен ойлап қоямын, осы Секең кімнің кеңесшісі еді деп… Менікі емес екені анық…
Сонымен, 2001 жылдың 21- наурызы. “Хабардың” беделі Баян Есентаеваның авторитетінен әлдеғайда биіктеу кезі. Астаналық офистің тұсаукесерiне Президент келетін болды. Директорат мүшелері мен Астананың “ығай-сығайы” жиылып, үлкен кісіні зор ықыласпен күтіп тұрмыз.Арамызда Шерхан Мұртаза жүр, Әшірбек Сығай болған жоқ. Ал, “ығайлар” (80 пайызы шенеуніктер) жеткiлiктi едi.Президент көлігі ғимарат алдына тоқтағанда, қасымдағы “атқамінерлердің” қобалжи бастағанын байқадым. Біреуі маңдайын қайта-қайта сүртумен әуре, eкiншici қазақша сұхбат бергелі жатқан Әсет Исекешев секілді күбірлеп, бірдеңелерді жаттап жүр. Тағы біреуі дәліздегі айнаға жиі қарағыштап күйгелектесе, төртіншісі үсті-басын сипаланумен әлек. Бесіншісі болса, Aidos Sarymның қырық жылдық мерейтойын орысша басқарғалы тұрған Бейбіт Сарыбай секілді қара терге малшынып кетіпті. “Вроде”, бір команда, бірге жұмыс істейді. Бір кісіден неге сонша қорқады деп ойлап қоямын. “Патшаның” қолын мен
