М.ӘУЕЗОВТІҢ «ҚИЛЫ ЗАМАН» ПОВЕСІНДЕГІ ПСИХОЛОГИЯЛЫҚ ПОРТРЕТТЕРДІҢ БЕЙНЕЛЕНУ МӘСЕЛЕЛЕРІ
Гүлзия ПІРӘЛІ Ленинград Мемлекеттік университетінде оқыған студенттік жылдар Мұхтар Әуезовтің шығармашылығындағы ең бір жемісті жылдар болғаны белгілі. Студент-суреткер сол жылдары «Қараш-Қараш оқиғасы» (1927), «Қилы заман» (1928) атты прозалық шығармалары мен «Хан Кене», «Қарагөз» атты даңқты пьесаларын жазды. Қазақ халқының өмірі мен тарихын, адамдардың менталитеті мен психологиясын, табиғи ерекшелігі мен ойлау жүйесін жетік білетін Мұхтар Әуезовтің суреткерлік зердесі өз заманындағы тарихи шындықтың қим-қиғаш құбылыстары мен оқиғаларын, заман ағымының ішкі даму заңдылықтарын терең танып, талдауға мүмкіндік берді. Жоғарыда аталған туындыларының бәрі де ұлт әдебиетінде үлкен жанрдың туғандығын, көркем прозаның көші басталып, негізі қаланғанын дәлелдеген дүниелер еді. Ұлттық сөз өнерінде бұрын-соңды болмаған бұл поэтикалық құбылыс профессионалдық шеберлікті толық меңгерген аса ірі талант иесінің
