توبىقتىنىڭ ەلىنە ساپارلاپ شىققان ءماشھۇر ءجۇسىپ بىرەر كىسىمەن اقىننىڭ ۇيىنە كىرىپ كەلگەندە اباي وعان الدەنەشە توسىن ساۋال قويىپ:
- اقىماق باسقا ادىرايىپ كوز بىتەدى، دۋالى اۋىزعا سىلدىرلاعان ءسوز بىتەدى. كەلبەتسىز ەمەس ەكەنسىڭ. ايتشى، قۇداي قايدا؟ جۇماق پەن توزاق قايدا؟ – دەپتى.
سوندا ءماشھۇر ىركىلمەستەن:
- ابايدىڭ قۇدايى قايدا ەكەنىن بىلمەيمىن. مەنىڭ قۇدايىم، مىنە، جۇرەگىمدە تۇر. جۇماق پەن توزاق اركىمنىڭ ءوز ۇيىندە، قاتىنىڭ اقىلدى بولسا – جۇماق، اقىماق بولسا – توزاق، – دەگەن ەكەن.
اباي سوندا: «ءماشھۇرىم، دەسە دەگەندەي ەكەنسىڭ، تورگە شىق» – دەپ قۇرمەت كورسەتىپتى.
***
اق نەكە
ۇرپاق! پەرزەنت! جان بىتكەننىڭ كوكىرەگىن ءاپ-ساتتە ىزگى سەزىمگە، ماقتانىشقا، قۋانىشقا تولتىراتىن قايران جالعىز اۋىز قاسيەتتى ءسوز! سەنىڭ اتىڭ دا، زاتىڭ دا ماڭگىلىك. بابالارىڭ، اتالارىڭ، اكەلەرىڭ اسپەتتەگەن، سەن دە كۇنى-ءتۇنى ويىڭنان شىعارا المايتىن قاستەرلى ۇعىم. قاي داۋىردە دە ادام وزىنەن بۇرىن سەنى ويلاعان كەلەر ۇرپاق!
ءبىز – قازاق بۇگىندە ءوز ۇرپاعىنىڭ قامىن بۇرىنعىدان سان ەسە ارتىق ويلاۋعا ءتيىس كەزەڭدە تۇرمىز. قازاقستان تاۋەلسىز ەل بولدى. بىرنەشە عاسىردان بەرى تۇڭعىش رەت ءوز مۇڭىن ءوزى مۇڭداۋعا، ءوز جوعىن ءوزى جوقتاۋعا تاريحي مۇمكىندىك الدى. سول ويلاۋعا، جوقتاۋعا، كۇيتتەۋگە ءتيىستى ۇلتتىق، حالىقتىق مىندەتىمىزدىڭ ەڭ باستىسى – تاۋەلسىز ەلدىڭ بولاشاق ازاماتىن قالىپتاستىرىپ – ءوسىرۋ.
بالا – اتا-انا قولىنداعى اللا تاعالانىڭ بەرگەن اماناتى. اماناتقا قيانات جاسامايىق،
دۇرىس تاربيە بەرەيىك.
مەككە مەنەن ءمادينا جولدىڭ ۇشى،
الىس ساپار دەيدى عوي بارعان كىسى.
اتا مەنەن اناڭدى قۇرمەتتەسەڭ،
مەككە بولىپ تابىلار ءۇيدىڭ ءىشى.
(شال قۇلەكەۇلى)
اللا تاعالا پايعامبارلار ارقىلى حابار جىبەرگەن: «تۋعان اكە-شەشەڭ – جەر بەتىندەگى قۇدايىڭ. اكە-شەشەڭدى قۋانتساڭ مەن دە قۋانامىن. رەنجىتسەڭ، مەن دە رەنجيمىن. مەنىڭ قانداي ەكەنىمدى اكە-شەشەڭنىڭ قاس-قاباعىنا قاراپ بىلەسىڭ». «اكە-شەشەمىز قايتىس بولعان جاعدايدا قالاي بىلەمىز». «وندا اكە-شەشەڭنىڭ ورنىندا باۋىرلارىڭ، تۋعان-تۋىستارىڭ، قالا بەردى حالىق بولادى، سولارعا ادال قىزمەت ەت. سولار قالاي باعالاسا، مەنىڭ دە سولاي باعالاعانىم».
بۇل اڭگىمەدە قانشا دانالىق جاتىر. اللا تاعالا سۇيىسپەنشىلىگىنە بولەنۋدىڭ بىردەن-ءبىر كوزى اتا-انانىڭ العىسىن الۋدا ەكەن. باۋىرلارىنا، تۋعان-تۋىستارىنا، حالقىنا قىزمەت ەتۋدىڭ ودان كەم تۇسپەيتىندىگى جانە كورىنىپ تۇر. مۇنى، بۇكىل ادامزات بالاسى ۇعىنسا، قانداي عانيبەت.
اتا-انانىڭ ۇلىقتىلىعىن مىنا اڭگىمەدەن دە بايقاۋعا بولادى. ەكىنىڭ ءبىرى مەككەگە قاجىلىققا بارا المايتىنى بەلگىلى. ءار مۇسىلمان، ەگەر اتا-اناسى قايتىس بولسا، قاجىلىققا باراتىن ايدا اتا-اناسىنىڭ باسىنا زيرات ەتىپ، دۇعا وقىپ قايتسا، ۇيىنە كەلگەننەن كەيىن قۇرباندىق بەرسە، و دۇنيەدە قاجىلىققا بارعان سياقتى ەسەپتەلەدى. مەن قاجىلىققا بارا المادىم دەپ ارمانداماۋىنا بولادى. بۇدان اللا تاعالا كەڭشىلگى وتە ۇلكەن ەكەنىن بىلەمىز: «مەن پايعامبار بولسام دا، ءار مۇسىلماننىڭ اتا-اناسى سول مۇسىلماننىڭ وزىنە مەنەن ۇلىق» دەگەن مۇحاممەد مۇستافا. «ەگەر مەنىڭ بەيىتىمدە بىرەۋدىڭ اتا-اناسى جەرلەنسە، كەلگەن كىسى ەڭ الدىمەن اتا-اناسىنا بارۋى مىندەتتى. ەگەر اتا-اناسىنا بارماي، الدىمەن ماعان كەلسە، زيراتىن (دۇعاسىن) قابىل المايمىن»، – دەگەن.
كىسىنىڭ بويىنان شىققان تولقىن – شاراپات (كەساپات) سول كىسىنىڭ وتىرعان ورنىندا، باسقان ىزىندە ساقتالادى، اۋاعا دا تارايدى. تولقىن جيىلىگىنە بايلانىستى شاراپاتتى – نۇر (اق تولقىن), ال، كەساپاتتى – شايتاننىڭ شالىعى (قارا تولقىن) دەپ اتالعان. ءىزدى باسقاندا جەردە ساقتالاتىن تولقىن كەرى شارپىپ بويعا داريدى. ال، تولقىننىڭ ساقتالۋ مەرزىمى قىسقا، ءبىر تاۋلىككە دەيىن عانا. حالىق كوپ جينالعان جەرلەردە جاعىمسىز اسەر ەتەتىن تولقىندار بولادى. بۇل تۋرالى پايعامبارىمىز (ع.ا.س.): «ەڭ ناشار جەرلەر بازارلار مەن جولدار، ەڭ جاقسىسى – مەشىتتەر» – دەگەن /22. 502 –حاديس/.
مىسالى، ادام قۇلاپ، قول-اياعىن، تىزەسىن، ماڭدايىن باسقا دا جەرىن اۋىرتىپ العان بولسا، سول جەردە شۇقتاپ جىبەرەدى. اۋىرعان جەرىن سيپالاپ، «شىق-شىق» دەپ ءۇش رەت قايتالاۋ قاجەت، ونى شۇقتاۋ دەيدى، ياعني، جامان كەساپات تولقىندى مەزگىلىندە شىعارىپ تاستايدى. ۋاقىتىندا شۇقتاماسا، جامان تولقىن ىشكە كىرىپ، جىلدار وتكەندە ادام اۋرۋعا شالدىعۋى مۇمكىن. ء(ا.ە.)
تولقىن اسەرىنىڭ ەندى ءبىر كورىنىسى حالىق تاجىريبەسىندەگى نارەستەنىڭ كىندىگىن كەسۋ تاجىريبەسىندە ساقتالعان. ءاربىر ادامنىڭ مىنەز-قۇلقى كىندىك شەشەسىنە تارتاتىندىعى ومىردە دالەلدەنگەن اقيقات. نەلىكتەن بۇلاي؟ بۇرىنعى كەزدە اياعى اۋىر ايەلدىڭ بوسانار مەزگىلىن اسىعا كۇتەتىن ادامنىڭ ءبىرى كىندەك شەشە. كىندىك شەشە بولۋ كىم كورىنگەنگە بەرىلمەيدى. جانى تازا، اق كوڭىل، مەيىربان، ياعني، شاپاعاتى مول ادام تاڭداپ الىنادى دا وعان ارنايى ەرتەرەك ەسكەرتىلەدى ادامنىڭ بويىنان تارايتىن تولقىن اركىمدە ءارتۇرلى دەڭگەيدە بولادى. جارىق دۇنيەگە كەلگەن نارەستەنىڭ بويىنداعى تولقىن نارەستەنىڭ دەنەسىنە (كىندىگىنە) العاش قولى تيگەن كىندىك شەشەنىڭ بويىنداعى تولقىن نارەستەگە وتەدى. كىندىك شەشەنىڭ بۇل ساتتە ەرەكشە سەزىمدە بولاتىندىعى تۇسىنىكتى. ياعني، تولقىن قۋاتى قالىپتى جاعدايداعىدان جوعارى بولادى. نارەستە قابىلداپ العان تولقىن ونىڭ كەلەشەك ومىرىندەگى وزىنە عانا ءتان بولاتىن ەرەكشەلىگى بار قۋات (ەنەرگيا) كوزى بولىپ تابىلادى. بىرتىندەپ دامي كەلە بالاعا ءوز جۇرتىنان، ناعاشىسىنان اۋىسقان قاسيەتتەرگە كىندىك شەشەنىڭ قاسيەتتەرى قوسىلادى. بالانىڭ مىنەز-قۇلقىنىڭ، قيمىل قوزعالىسىنىڭ نەگىزگى ەرەكشەلىكتەرى كىندىك شەشەگە تارتۋى وسىدان.
«ادامزاتتىڭ دەنەسىندە اللا تاعالا ءتورت ءتۇرلى زات پايدا ەتتى.
ءبىرى – اقىل, ءبىرى – رۋح، ءبىرى – ءناپسى، ءبىرى – كوڭىل. ولاردىڭ ارقايسىسىن ءار نارسەدەن الادى. كوڭىلدى – سۋدان الادى. سول سەبەپتى ول تاپ-تازا، ءموپ-ءمولدىر، قۇپيا جانە جاريا جاھاننىڭ ايناسى. رۋحتى – سامال جەلدەن الدى. ونى قۇپيالاپ، وزىنە بەندەلىك جاساۋعا قويدى. اقىلدى – توپىراقتان الدى. وسى سەبەپتى توپىراق قانداي رەڭدە بولسا، مي دا سونداي رەڭدە بولادى. اقىل نە نارسە ۇيرەتسە، ۇيرەنەدى. ءناپسىنى – وتتان الدى. وسى سەبەپتى كىمدە-كىم ءناپسىنىڭ جالىنىنا تۇسسە، ونى ماشاقات، اۋرەشىلىك اينالدىرادى، اقىرىندا جازاعا كىرىپتار بولعانىن بىلمەي قالادى».
پىكىر قالدىرۋ