– قازانعا ەت سالعاندا الدىمەن «ءبىسمىللا»دەپ كارى جىلىكتەن باستاپ سالادى. سەبەبى كارى جىلىك ەتتىڭ ءبارىن ۇستاپ تۇراتىن قاسيەتكە يە. ونى شاقپايدى، قۇدا تاباققا سالمايدى، قوناققا، بوتەن، جات ادامعا ەمەس، كەرىسىنشە ءۇي يەسىنە نەمەسە اعايىنعا بەرەدى.
ويتكەنى «كارى جىلىكتە شاڭىراقتىڭ قۇتى بار» دەپ ىرىمدايدى. سونىمەن قاتار، ءوسىپ كەلە جاتقان قىز بالاعا «وڭ جاقتا وتىرىپ قالاسىڭ» دەپ ۇستاتپاعان، ال، ۇلدارعا «ءسۇر بويداق بولاسىڭ» دەگەن سەنىم بويىنشا جىگىتكە دە بەرمەيدى.
«ەرتەدە ءبىر بايدىڭ قوراسىن قىرىق قاراقشى تورۋىلداپتى. بىراق، قانشا تىرىسسا دا، مالىن الا الماعان ەكەن. بايدىڭ قوراسىن قارۋلى جاساق كۇزەتىپ تۇرىپتى. بىراق، تاڭ اتا قاراۋىلدار كوزدەن عايىپ بولادى ەكەن. ۇرىلار تىلسىم جايدى تۇسىنبەيدى. ەرتەسىنە بىرەۋىن تىڭشىلىققا جۇمسايدى. ول بايعا جولاۋشى كەيپىندە كەلىپ سىر تارتادى. بايدىڭ جالعىز ۇلى مەن بايبىشەسىنەن وزگە ەشكىمى جوق ەكەن.
تىڭشى قايتا كەلىپ:
– بايدىڭ مالىن كۇزەتەتىن نە جالشى، نە كۇزەتشىسى جوق. ءبارىن بارلادىم. كورشىلەرىنەن دە سۇرادىم. ەشبىر جاساعى جوق. بىزگە ەلەستەگەن بولۋى كەرەك، – دەيدى. ۇرىلاردىڭ باسشىسى:
– ەندەشە بۇگىن شابامىز، – دەپ اتقا قونادى.
بۇل جولى دا ۇرىلار قوراعا تاقاپ كەلگەندە قارۋلى جاساققا كەزىگەدى. ۇرىلاردىڭ بىرنەشەۋى جارالانىپ، كەيىن شەگىنەدى. ەرتەسىنە ۇرىنىڭ باسشىسى بايعا ءوزى بارىپ:
– بايەكە، مەن ۇرى ەدىم. ون كۇن بولدى ءسىزدىڭ مالىڭىزدى تورىپ جۇرگەنىمە. بىراق، قوراڭىزدى كۇزەتكەن قالىڭ اسكەر الدىرمايدى. كۇندىز كوزدەن عايىپ بولادى. نە سىر، نە كيەڭىز بار، ايتىڭىزشى؟ – دەپ اعىنان جارىلىپتى. باي ۇرىنى ەرتىپ الىپ، قوراسىندا ءىلۋلى تۇرعان كارى جىلىكتى كورسەتەدى:
– اكەم مارقۇم دۇنيەدەن وتەرىندە: «كارى جىلىك كورسەڭ، قوراڭا بايلا. مالىڭا قورعان بولادى»، – دەۋشى ەدى. وسيەتىن ورىنداپ، كارى جىلىك ءىلىپ قويدىم. سودان بەرى مالعا قاسقىر دا شاپپادى، ۇرى دا تۇسپەدى، بىردە-ءبىر مالىم جوعالمادى، قايتا مىڭعىرىپ ءوسىپ كەلەدى. سونىڭ شاراپاتى بولماسا، مەندە باسقا كيە جوق، – دەيدى.
قۇدىرەتكە باس يگەن ۇرىلار بايمەن دوس بولىپتى. نيەتىنەن قايتىپ، ادال كاسىپكە كوشىپتى دەسەدى».
كارى جىلىكتى جەۋگە بولمايدى دەگەندى عانا ەستۋشى ەدىك. ونىڭ ءمانى مۇنشالىقتى تەرەڭدە جاتقانىن ويلاماپپىز.
«ەرتەدە بايدىڭ جالعىز ۇلى بولىپتى. ول كەرۋەن تارتىپ، قالاعا ساۋداعا اتتانادى. ساپارعا شىعار كەزدە اكەسى:
– بالام، مىنا كارى سۇيەكتى قوينىڭا سالىپ ال. قاۋىپ-قاتەردەن امان بولاسىڭ، – دەيدى.
– ءاي، اكە-اي، سەنىڭ-اق ىرىمىڭ تاۋسىلمايدى ەكەن، – دەپ ۇلى سەلسوق قارايدى. بىراق اكە كوڭىلىن قيماي، كوپ قاپشىقتىڭ بىرىنە لاقتىرا سالادى.
مەجەلى جەرىنە امان-ەسەن جەتىپ، ساۋداسىن جاساپ ەلگە قايتادى. جولدا كەرۋەنگە قاراقشىلار شابۋىلدايدى. بالا نە ىستەرىن بىلمەي، قاتتى ساسادى. سول كەزدە ارت جاعىنان قارۋلى جاساق پايدا بولىپ، قاراقشىلارعا قارسى ۇمتىلادى. توناۋشىلار سەسكەنىپ، كەيىن شەگىنەدى. قاپىلىستا ءبىر قاراقشىنىڭ قاڭعىعان وعى بالانىڭ اياعىنا ءتيىپ، جارالانىپ قالادى. عايىپتان پايدا بولعان جاساق كەرۋەندى امان-ەسەن ەلگە جەتكىزەدى. بىراق ەل شەتى كورىنگەندە كوزدەن عايىپ بولادى. بالا ۇيىنە كەلىپ، اكەسىنە بولعان جايدى باياندايدى. سوندا اكەسى:
– ۇلىم، ىرىمنىڭ سىرىن ەندى تۇسىنگەن بولارسىڭ. كارى جىلىككە قۇداي وسىنداي قاسيەت دارىتقان. سەن بالالىق قىلىپ، كارى جىلىكتى كوپ قاپشىقتىڭ بىرىنە سالىپ الدىڭ. سوندا دا كەرۋەنىڭ عايىپ ەرەن قىرىق شىلتەننىڭ شىلاۋىندا بولدى. ەگەر ىقىلاسىڭ كۇشتى بولعاندا جەبە دە دارىماس ەدى، – دەگەن ەكەن. وسىدان باستاپ ەل اۋزىندا «كارى جىلىك ەر جىگىتتى قىرىق جولدان قاعادى» دەگەن ءسوز قالىپتى».
ءيا…
كوپ جاستار مۇنى بىلە بەرمەيدى…
نەگىزى: قازاق حالقىنىڭ سالت – ءداستۇرى تۇنعان تاربيە عوي…
ۇلتتىق قۇندىلىقتارىمىز – شە…
ناعىز – تاربيە مەكتەبى عوي…
باياعىدا ءبىر بەيباق ايتقان ەكەن:”بىلگەنىمنەن بىلمەگەنىم، توقسان توعىز”- دەپ…
اينالايىن، اسىل اتا – بابام، قاسيەتىڭنەن اينالدىم…
بوساعالارىڭىزدان قۇت-بەرەكە ارىلماسىن!!!
پىكىر قالدىرۋ