رۋحانيات تۇلعالار قازاق شەجىرەسى ادەبي الەم
سەنىڭ ۇلكەندىگىڭ مەن ساقالىڭنىڭ قادىرلى ەكەندىگى راس. بىراق…
ەستەلىك 1964 جىلى ەسكەندىر ەسىمدى اقساقالدىڭ اۋىزىنان جازىلىپ الىنعان ەكەن (قازاقتىڭ اتا زاڭدارى، IX توم، 196 بەت)
***
ءبىر جىلى ابايدىڭ ۇيىندە كوپ كىسى تۇستەنىپ وتىرسا، كوتباق قارا قازىبەك دەيتىن وسەكشى، قىدىرماشى كىرىپ كەلىپتى. ول ەسىكتەن كىرە سالەم بەرىپ:
– ە، قۇداي ايداپ، بۇيىرعان تاعامعا كەز كەلگەنىمدى قاراشى، – دەپ قولىن جۋماستان تاباققا قاراي ەنتەلەپ كەلە جاتسا، اباي ءزىلدى ۇنمەن:
قايدا باراسىڭ وڭمەڭدەپ، وتىر سول جەرگە، – دەپتى. قازىبەك نە دەرىن بىلمەي سىلق ەتىپ وتىرا كەتىپتى.
اباي قازىبەكتى قايىرىپ تاستاعان سوڭ ءبىر ءسوز ايتپاستان، قوناقتارىمەن ەتتى جەي بەرىپتى. ەت ارتىنان شاي ءىشىلىپتى. قازىبەكتى شايعا دا شاقىرماپتى. تاماق ءىشىپ بولىسىمەن جۇرتتىڭ ءبارى شىعىپ بارا جاتقاندا قازىبەك تە كەتە بەرمەك بولىپ تۇرەگەلگەندە، اباي «وتىر» دەپ يشارا جاساپتى. قازىبەك قايىرا وتىرىپتى. سوندا اباي:
سەن ءوزىڭ وسەك جينايسىڭ، بىرەۋدىڭ داۋىن ساتىپ الىپ، ايتىسقا تۇسەسىڭ. وسىنىڭ ءبارى ءبىر قۇدايدىڭ بۇيرىعى ما؟ – دەپتى. قازىبەك ەشتەڭە دەپ ۇندەي الماپتى.
ال سەن جاڭا «قۇداي ايداپ، بۇيىرعان تاعامعا تاپ كەلدىم-اۋ» دەپ ەدىڭ. بۇيىردى ما سول تاعام، جوق پا؟ – دەپتى. قازىبەك:
بۇيىرمادى، – دەپتى. اباي:
ول سولاي. سەن اس ءۇشىن ارىڭدى ساتىپ، بۇيىرماعان استان ىشەمىن دەدىڭ. ونى بۇيىرىپ تۇر دەدىڭ. كانە، بۇيىرعانى. ونان دا «قاڭعىرىپ ءجۇرىپ اس ۇستىنە كەز بولدىم-اۋ» دەپ نەگە ايتپادىڭ؟ جەيتىن تاماعىڭدى شىنىڭدى ايتىپ جەسەڭ نەڭ كەتەدى، – دەپ ۇرسىپتى. سوندا قازىبەك وتىرىپ:
اباي، قازاقتىڭ ءبىر ىرىم سالتى بار-تىن. ۇلكەنىن سىيلاۋشى ەدى، تىم بولماعاندا ساقالىمدى سىيلاساڭ ەتتى، – دەپتى. سوندا اباي:
ساقالىن ساتقان كارىدەن، ەڭبەگىن ساتقان بالا ارتىق. سەنىڭ ۇلكەندىگىڭ مەن ساقالىڭنىڭ قادىرلى ەكەندىگى راس. بىراق سونىڭ قادىرىن ءوزىڭ كەتىرىپ ءجۇرسىڭ عوي. ءوزىڭ سىيلاماعان ساقالدى جۇرت نە قىلسىن؟ – دەپ جاۋاپ قاتقان ەكەن.
پىكىر قالدىرۋ