ناۋرىز كوجە
قازىعۇرتقا نۇح كۇن مەن ءتۇن تەڭەسكەن كەزدە توقتاپتى. بۇل ناۋرىز ايىنىڭ جيىرما بىرىنەن جيىرما ەكىسىنە قاراعان ءتۇنى ەكەن دەسەدى. پايعامبار اپاتتان امان قالعانىنا شۇكىرشىلىك ەتىپ، قۇدايى تاماق بەرمەك بولادى. كەمەدەگى ازىق-تۇلىكتى قاراسا، قاپ تۇبىندە الاقانداي ەت، ءبىر-ەكى قۇرت، ءبىر ۋىس بيداي مەن جۇگەرى، تارى، سۋ، ءبىر شوكىم تۇز قالىپتى. پايعامبار: «تاۋەكەل!» –دەيدى دە، بارلىعىن قازانعا سالىپ پىسىرەدى. تاعامدى ءار بىلعاعان سايىن اللانىڭ ەسىمىن ايتىپ ۇلىقتايدى. اللا پەرىشتەلەرگە: – كوردىڭدەر مە؟ مەن ءۇشىن قولداعى بارىن سالىپ، اس بەرىپ جاتىر. بارىپ، قازانىنا كاۋساردان تامىزىڭدار، بەرەكەمدى شاشىڭدار، – دەيدى. پەرىشتەلەر جينالىپ، قازاندى بىلعايدى. ازعانتاي جەتى ءتۇرلى دامنەن جاسالعان تاعام بەرەكەلى اسقا اينالادى. جان-جانۋار، اڭ-قۇس جينالىپ، پايعامباردىڭ قازانىنان ءدام تاتادى. سودان بەرى نۇحتىڭ بۇل
