حان كەنەنىڭ قوشتاسۋى
ءاي، قىرعىزدار، قىرعىزدار، جينالىپ ءبارىڭ تۇرسىڭدار، «نوقتالى باسقا ءبىر ءولىم»، قازاقتىڭ حانىن جەڭدىك دەپ، ولگەنىمدى ەستىرتىپ، الاتاۋ شىعىپ ىرلاڭدار، «بولساداعى باس كەسپەك، ءتىل كەسپەك جوق» دەپ ازىراق، قوشتاسايىن ەل جۇرتپەن، داۋىسىمدى قۇداي جەتكىزەر، ۇشقان قۇس، اقشا بۇلتپەنەن. قوش بولىڭدار كيەلى، سايالى باق تاۋ تاسىم، ءوزىم جۇرگەن جەرلەرىم. مەن ولگەن سوڭ توي تويلاپ، ماناپتارىڭ ماسايرار. جانتاي مەنەن ورمانبەت، سارناتار قوبىز، سىرنايىن، باستى كەسىپ الساڭدار. كەۋدەمدە قالار قىل مويىن، گورشاكوۆ تالاپ ەتكەندەي، قيقالانباسىن سۇيەگى، ورىندالسىن تىلەگى. ءوز قىلىشىممەن شاپقايسىڭ، شىداسا ەگەر قايمىقپاي، جان العىشتىڭ جۇرەگى. قاندارىڭ كوپ توگىلدى، قىزدارىڭ وكسىپ بۇرىمدى. سوعىستىڭ اتى سوعىس قوي، ءسابي دە ءولدى تۇلىمدى. ازاتتىققا شاقىرعان، ەستىمەدىڭدەر ءۇنىمدى. ەل بولسىن دەپ كەلىپ ەم، قازاق قىرعىز بىرىگىپ. قارسى
