ABAYDIÑ TUĞAN KÜNİNE ORAY BİR SÖZ
Otarşı “aq patşanıñ” şendi şekpeni üşin (keyde tipti ülken kümis tabaq pen artıq qadaq küriş üşin) töreleri wsaqtalıp, batırları bir-birin şauıp, soñğı handarın wstap berip, “zar-zaman” jırauları eski izdi şiırlap, az-maz ziyalısı ya şoqınıp, ya bilim izdep şetke ketip, Batıstağı ağartuşılıq pen industrializaciyadan maqwrım qoğamı köşpeliden agrarlıq qwrılımğa ötip ülgermey jatqan alasapıran bir zamanda qazaq arasında Abay tuadı. Öz zamanındağı ğılım men tehnologiyanıñ, poeziya men muzıkanıñ barlıq ozıq ölşemderin qoy qwrttap, jılqı jusatqan auıldıñ işinde otırıp, aqılğa sıymaytın qanday da bir tılsım jolmen boyına siñiredi. Öz ortasınan kem degende jartı ğasır ozıq öleñ qalıptarın qwyadı, qazaqı boyauı bar ädemi romanstar jazadı, Batıs pen Reseydiñ äleumettik-sayasi oy alıptarın qazaqşa söyletip, üzdik ädebi tuındıların tärjime qıladı. Barımta men bolıs saylaudıñ, jer men jesir dauınıñ arasında şabılıp jürgen attı-jayaulı köptiñ şuı basılıp, şañı seyilgen mezgilde – tünniñ bir uağına deyin otırıp, suığan sütti şayın soraptap qoyıp, kitap oqidı, dedukciya men indukciya turalı oylanadı, ağayınnan şıqqan birdi-ekili talanttı balalarğa dombıra şertkizedi, skripka tartqızadı. Ärbir jır jolı, ärbir qara söziniñ söylemi maqal-mätelge aynaladı. 19-ğasırdıñ soñı men 20-ğasırdıñ basında şıqqan söz tirkesteri emes, qadım zamannan bar danalıq siyaqtı. Qızıq. Keyde mağan Abay eşqaşan ömirde bolmağan, qarañğı orta üşin şam ispetti, qazaqtıñ özin jwbatu üşin, jaña ideyalar men idealdarğa wmtılu üşin oylap tauıp alğan qasterli bir obrazı siyaqtı körinedi. Keyde tura özimniñ tuğan atam siyaqtı sezim tuadı. Sağınam. Jaqsı körem. Osı mahabbat boyımda saqtalsa, qazaq bolıp qala beretinime senem. Jay qazaq emes, Abay añsağan jaqsı qazaq bolıp.
Pikir qaldıru