Азаттық жыры (Өмірхан АЛТЫНҒА)
kerey.kz
Күлкісін баланың,
Әлдиін ананың,
Кісінеуін жылқының,
Боздаған түйенің,
О, ғажап киелі үн,
Мен соны сүйемін.
Киелі дауыстар,
Жер жарып тарады.
Жұпыны тірліктен,
Қорғанып барады.
Рухын жоймауға,
Ертеңін ойлауда,
Ұлы көш үдере көшуде,
Сатылу ақшаға, алтынға.
Жоқ мінез, қазақтың салтында.
Мезі боп, ыс түтек ғасырдан,
Қанжардай атылған,
Көктегі күнді жайлатып,
Найзағай ойнатып,
Арыстандай аһ ұрған.
Намысын бермеуге,
Жел сөзге ермеуге.
Дінсіздің қолынан,
Қиянат көрмеуге.
Дінінен айрылып,
Имансыз өлмеуге.
Ізінен шаң борап,
Өлгенін тоңға орап.
Айқасқа мінген ұл,
Айшылық жол қарап.
Туы бар көтерген,
Қолында ардан ақ.
Аталар шешімін,
Ботасы жөн санап.
Ұлы көш барады,
Бір-бірін қаумалап.
Ұлы құл, Қызы күң
Болуды қаламас.
Бұл тірлік тағдырмен,
Бетпе-бет жағалас.
Азат аспанға жетуге,
Ана долыдан алқынбай өтуге,
Өздерін сайлаған,
Көздері жайнаған,
Сұлтаншәріптің соңынан ілескен,
Жауымен бетпе-бет күрескен,
Абадан ұлдар-ай,
Маңдай тер, көз жасын бұлдамай,
Жаяулап асқан ел есен-сау Гималай.
Боз жусаны бұрқыраған,
Туған жер топырағын сағынып,
Қайтпаған жолынан жаңылып.
Қара бұлт төнсе де аспаннан,
Кездерде қиыршық тас жауған,
Алған бетінен қайтпаған,
Жалған сөз айтпаған,
Тағдырын Аллаға тапсырған,
Түйелер қомында,
Тарихы бүрлеген,
Ешкімнен тосылып,
Қайтуды білмеген.
Шүршітке қосылып,
Өтірік күлмеген.
Баһадүрлер-ай!
Туды оңынан,
Арайлы күн мен ай.
Солардың тұяғы,
Заңды жалғасы.
Бар еді тілінің алмасы,
Ойының ораған шалмасы,
Өмірхан Алтынның,
Патшаға дат айтқан ерлігі,
Топшысын қатайтқан,
Ағажай Алтайдың өрлігі.
Ұлты үшін, жауына-
бас берген, бабаның баласы,
Ертерек оянған санасы.
Сөндірмес дұшпанның табасы,
Теңгелмес даңқына,
Ешкімнің шамасы.
Есіне түскенде бабаның моласы,
Ағады көзінің сорасы.
Бауырдың ағасы,
Елінің жағасы болды деп,
Оянар сәтің толды деп,
Астана төрінде Алашқа ой салған,
Жүз жаса, баһадүр батырым.
Бұл сенің киелі, жүйелі ғасырың!!!
К. БОҒЫДАБАЕВ. kerey.kz
Пікір қалдыру