СУ ІШКЕНДЕ ҚҰДЫҚ ҚАЗЫУШЫНЫ ҰМЫТПА
kerey.kz
(23 – әңгіме)
БАЙАХМЕТ ЖҰМАБАЙҰЛЫ
— Біздің заманда сендерше киімнен-киім таңдайтын жағдай қайда, жамап-жасқап, тон, шалбар кисек те жететін. Сөйтіп жүріп аянбай еңбек еттік. Бүгінгі күн басатын жолды ол кезде айлап жүрдік, тіпті бүгінгідей дүниенің төрт бұрышынан хабар тауып отыратын жағдай қайда? — деген қария немересінің жұмыстың қырын білмей, тік қасық болып өсіп келе жатқанына наразы бейнесін аңғартып, өз өмір кешірмесінен кеңестер қозғаған. Немересі:
— Ата, сол дәуірде туған өздеріңіздің сорлы болған тәлейлеріңізден көрмейсіз бе? Оларыңызды бізге айтпаңыз, —демей ме. Ашудан жарыларман болған қария:
— Е, ондай болғанда «Ұрпақ үшін бақыт-байлық жаратсам» деп тер төгіп, жан қиып, азып-тозған ата-бабаларың сендерге айыпты болғаны ғой. «Теңдік үшін» деп әкем оққа ұшты. Ал өз басым талай боран-шашында аш-арық жүріп бүгінгі мол өнім алып отырған атыздарды ашып, су құрылыстарын дайындап, зәулім қала құрылыстарын әзірлеген едік. Сонда осы дайын асқа кенелген сендерге күнәлі болғандығымыз ба? ـــдеген қарияның дауысы қатты шығып кетті.
— Ата, немереңіз балалықпен айтып отыр ғой, кейін түсінер, — деді атасын аялаған келіні.
— «Су ішкенде құдық қазушыны ұмытпа» деуші еді, жиырмадан асқан немеремнің әлі де бала мінезбен сөйлегенін көргенімде қалай ашуланбайын, — деді қария күйіп-пісіп.
«жап жарық әлем» кітәбінен. «үш қиян» баспасы
Пікір қалдыру