ҚОРДАЙ мен БОРБАЙ
Марат Токашбаев Менің Әділбай Жаниязов деген рухани жақын адай інім бар. (Иә,иә, тап сол, «Гауһартасты» айтатын дударбас сері). Ұзақ жылдардан бері қолымнан келгенше қамқорлық жасап жүремін. Өзі Айды қолыңа алып беретін асаба, әуенімен жүрек қылын шертетін әнші, мықты музыкант, сырбаз сазгер, әруақты домбырашы, әзілдерін қосып айналасына шуақ шашып отыратын әңгімешіл. Мінезі бар, міні кем азамат. Аяқ астынан тауып сөйлегенде орысты омақастырып, қазақты қақалдырып жібереді. Соның бір әңгімесі есіме түсіп кетті. Былтыр Әділбайды Қордайдағы дулат-жаныстар тойға шақырып асаба етеді. Тойда жаныстардың шортик киген, жалаңаш сандары сыртқа тепкен бірнеше келіні қызмет етіп жүріпті. Тойдың соңына таман қызды-қыздымен той иелері «Үлкен бір атаның баласысың. Енді мына дастарханға сен бер батаны!» десе керек. Сонда Әділбай
