ЗУҚА БАТЫРДЫҢ КİШİ КЕЛİНİ БАЯН АПАМЫЗДЫҢ ЖОҚТАУЫ (ЖЫРЫ)
kerey.kz
Жыл: 1996. Зукаұлы Сауат Хажынын үйі. Стамбул. Жырды айтқан кісі Керей-Шақабай руынан Мәукеатаұлы Шамшерқан ақсақал, осы жыр туралы әңгімесінде былай айтқан: Бұл жырды Хажы Зуқа Батырдың Баян есімінде кіші келіні жоқтап айтқан кезде біз кішкентай балалармен ақын ағаларымыз үйдің төңірегінде тыңдап отырғамыз. Әнін де сөздерін де жаттап алғамыз.
Мейірбан ғазиз атам-ай,
Не болар зарлап ботаң-ай.
Мамыққа жатпас әтиім,
Жерге де қайтып жатады-ай.
Сол күні білсем әтиім,
Қалар ем алып батаңды–ай.
Өзгеден бұрын бір сәрі,
Әтиім маған батады-ай.
Әтиім өтті арманда,
Бір атыспай қалғанда.
Арманда емей немене,
Бесатар берен тұрғанда.
Тұрған үйде қырық мырыш,
Жарқыраған сары қылыш.
Қапыда басып қалың жау,
Бір түнде болды тып-тыныш.
Алдыңнан өтпес әтиім,
İшіме түсті күйініш.
Әтиім сапар шеккен соң,
Қорадан кетті жиылыс.
Әтиім өтіп дүниеден,
Түсті-ау басқа бір киын іс.
Бір дүңген мен дос болдың,
Осыған неге бос болдың,
Біле тұрып атиім,
Белқұдыққа шет қондың,
Не көрсем өзім көрем деп,
Жұртыңның қамын жеп қондың.
Бесінде Дүңген келіпті-ай,
Қолынан бір шай беріпті-ай.
Қолынан шайды алғанда,
Қып-қызыл қанды көріпті-ай.
Қасында келген Қытайға,
Әтиім бір ат беріпті.
Дүңгеннің алдап жүргенін,
Жақия шошқа біліпті.
Екеуі аман барғанын,
Мадарың Ырым (İбрайім) көріпті.
Ұрдалып шыққан Мадарың
Сол күні түнде келіпті.
Қапыда басып қалың жау,
Әтиім шейіт болыпты.
Әтиім шейіт болған жер,
Талдысай басы қорық-ты.
Әуелде жазу осылай,
Бұзуға келмес бұйрықты.
Әтиім сапар шеккен соң,
Жоғалтты Керей ұлықты.
Бесатар мылтық мойнында,
Сарыала қамшы қолында,
Қажы атам шейіт болды-ғой,
Белқұдықтың жолында.
Дауыйың сөзге жетті ғой,
Керейден тыныш кетті ғой.
Қытайдан түсіп қарауыл ,
Ортаңнаң орын кетті ғой.
Кеткені осы емес пе,
Баянбай, Дөнен, Байқадам,
Осыларды алам депті ғой.
Қытайдан түсіп қарауыл,
Ортаңнан орын тапты ғой.
Бұрыңғыдай күнің жоқ,
Үйің тігіп қойыңды сой,
Қой десең зарлап қойдым ғой.
kerey.kz
Пікір қалдыру