Кеңесбаевтың кеңістігі
Бағына таласпаған кім,
Иті де үрген қаланың.
Соқтықпай кетті, оған кім,
Тікенек тілген табанын.
Есілге барса егіліп,
Ертіс боп, аққан жанары.
Кербұғыдай керіліп,
Алтайға аңсары ауады.
Ілкіде бір әңгіме естіп, зәудеғалам шұқшиып отыра қалғаным сол еді. Жетім қоңырау ( жалғанбаған телефон сигналы) ыңқ ете қалды да, ғайып болды. Не тізімге де түспей қалған. Сөйтсем Ақжолтай інім арман сапарын Астанадан бастамақшы болып, отарба да кетіп бара жатыр екен. Сол кезде есіме бәріміз танитын Талғат аға Кеңесбаев түспесі бар ма. Ініме екеміз әңгіме ауанын солай бұра жөнелдік. Оның құлағы менде, ал бастайын.
Астананың қақаған аязына екі беті сәл-пәл домбығып кеткен, төртбақ тұлғалы алпамсадай қара кісіні жолықтырған болсаңыз. Ол, сізге қадала қарап ауызын ашса болғаны бүкіл әлемі көрінеді. Ол сабазың кәдімгі Саржалдың « Жынды баласы». Мың да тоғыз алпыс бірдің тумасы. Дәл қазір Алпысты алқымдаған шағы. Небәрі он тоғыз жасында имене келіп, Абай бастаған қазақ әдебиетінің жезқоңыраулы көшіне ілескен. Тұңғыш шығармасы «Қара таңбалы құс» еді, кейін «Француз әтірінің иісі» болып мың тоғыз жүз тоқсан да жарық көрген болатын. Өткен жылы дүниежүзі бойынша жиырма елде 150жылы аталып өткен керей ата ұрпағы Зуқа батыр Сәбитұлы туралы жазған «Қараңғы түннің жұлдызы» атты шығармасы көршілес қырғыз елінде кітап болып басылды. Бұл таңда, көркемдік көкжиегіне қарай, өзіндік әлемі, күлтелі ойының күрделі мәнері бар жазушы деп атауға лайық. Дейтұрғанмен жүдә, сол жақсы да бір мұң бар. Оны ешкім білмейді…
Сіз осы кездесуіңізде, пақырдан өзі туралы түкте сұраудың қажеті жоқ. Оған қарата жапырақша жауып, қарша бораған сұрқиялардың сөзі жетерлік. «Классик емес»,-дейтін бір топ әпенді бөрінің артынша шулап әлек. Атаң қоқилардың көксегені не, оны біз түсінсек бұйырмасын. Айналайын!
Жазушы болу үшін даңқты классик болу шарт емес. ол тек дүбәра, желөкпе халтуршиктердің шымшыма қағажуы ғана. Тағаланған Тахаң оларға тасырқай қойсын ба?
«Ертістей жаны таза мәрт кісі осы қала да қайдан жүр»,-деп ой шүңетіне шым батуыңыз әбден мүмкін. Ол сондай жаратылған болмыстың иесі… Өзіне ғана тән тәбиғатының аласапыран кезеңі оны солай қалыптастырып үлгерген.
Жарамсақтанған жәутіктерді жағалаудан гөрі, Есілдің бойын жағалағанды артық санайды. Жағымпаздық бұл дерт тұтас бір буынның кеселі, рухани от уколмен емдесе, басқа шара жоқ. Кееңсбаевтың бұл сырқаттан ада екенін көзі ашық жұрт жақсы біледі.
Қолы қалыт ете қалса, қонақ шақырып «Мені бағалаңдар! »,- дейтін мысық тілеуге жаны қас. Өзінде барды қанағат тұтып, жан баласына зәбір келтірмей жүру бала кезден көксеген мұраты. Қазір денсаулығына байланысты қалам ұстауының үзі мұң болған. Қолы еркін икемге келмейді. Ойланып-толғанып болғасын бәйбішесіне айтады, ол кісі қағазға түсіреді. Ойлап көріңіз, осы адамның қасіреті мен қасиетін сәлде болса бағалап, елеп-ескеру мұз құрсанған қоғамның есіне де түспеген болар.
Сыртынан сөз айтпай тұрып, ішкі әлеміне үңілу бүгінгі санаға қалыптаса қою екіталай. Себебі қызғаныштың қызыл итінің семіргені сонша, шарбысы ақтарылып жатыр. Өмір бойы өзгені бағаламай өтетін бәзбіреулер үшін «Адам» атымен атаудан ұяласың.
Әркім өз қалауының қолғанаты десекте , көркем әдебиет үшін біреудің көкжиегіне тұман тілеу, жалпы қазақтың арда әдебиетіне зобалаң тілеу болып саналады. Бір-біріміздің жақсылығымызды көретін санамызда көз болсын!
Айболсын ЖАНТӨРЕ.
kerey.kz
Пікір қалдыру