ەرلان نۇردىقانۇلى: قالعىپ وتىر قارا جەر باسىن سۇيەپ ولەڭگە…
تاڭ بوبەگى جىلاي- جىلاي كوكجيەكتىڭ كوزى ءىسىپ، قامىعادى ءوز كوزجاسىن ءوزى ءىشىپ. قاناتىنان نۇر تامشىلاپ، سول جاقتان كەلەدى ءبىر جاسىل قانات ءسوز ۇشىپ. ول- اڭساۋدان جاراتىلعان اي قۇسى، قاناتىندا قاراڭعىلىق قايعىسى. جەر بەتىنە جەتكەن ەكەن اقىرى، مەنىڭ ءماجۇنۇن جۇرەگىمنىڭ ءلايلىسى. شەكسىزدىكتىڭ جاسىل قانات سوزىنەن، كوبەلەكتىڭ سۇلۋ مۇڭىن سەزىنەم. تالىقسىعان تاڭدايىما تامىزدى- اۋ، جاپپار يەم، كوكجيەكتىڭ كوزىنەن. ەي، ۇلى ءسوز! سەنىڭ جاسىل رەڭىڭ، سەزىندىرەر اسپانيلىق نۇر ەلىن. مەن نە دەيىن، كولەڭكەنىڭ قوينىندا كوپ ۇيىقتاسا شايىرعا ءتان جۇرەگىم. تاڭ بوبەگىن وراپ ىستىق اق قارعا، كوكتەم بولىپ كەتتىم مىنە اق تاڭدا. قانداي باقىت سەنىڭ ۇشىپ جەتكەنىڭ، مەن ولەڭگە قابىر قازىپ جاتقاندا… شايىرلار قاۋدىراپ
