«ادامداردىڭ iشiندەگi ادامى…»
تانىمال اقىن، تارلان تالانت ەسەنقۇل جاقىپبەكوۆتiڭ دۇنيەدەن وزعانىنا دا ءۇش جىلدىڭ ءجۇزi بولىپتى. بiراق ول كوزدەن كەتكەنiمەن، كوڭiلدەن كەتكەن جوق. شىن مانiسiندە، ادەبيەتكە، ونەرگە جان-تانiمەن بەرiلگەن، مانساپ قۋماعان، ماراپات كۇتپەگەن ەكi ادام بولسا، سونىڭ بiرi – ەسەنقۇل جاقىپبەكوۆ بولاتىن. قالامداس قاۋىم، ۇزەڭگiلەس ارiپتەس، تiرشiلiگiندە الابوتەن سىيلاسقان اعا-iنi, قارىنداس ەرەكشە ادامي بولمىسى، اقىندىق، ازاماتتىق ۇستانىمى ءۇشiن دە بۇگiندە ونى شىن ساعىنادى… امانحان ءالIم، اقىن: اقىن بولىپ قالعانى ءۇشIن ۇناتام ەسەنقۇل پوەزياسى دەگەندە مەنiڭ كوڭiلiمدi سۇيسiنتەتiن جانە ەرەكشە تاڭعالدىراتىن بiر جاعداي، ونىڭ ايتىس اقىنى بولىپ ءجۇرiپ، جازبا پوەزيانى ارالاستىرماي، جاڭىلىستىرماي، ەكەۋiنiڭ ورتاسىنان “امان” ءوتۋi, ياعني اقىن بولىپ قالۋى. ويتكەنi كوپ جاعدايلاردا، ادەبيەت تاجiريبەسiندە كوپ ايتىسكەر اقىندار جازبا پوەزيانىڭ مىقتى وكiلi بولا امايدى.
