ويان، نامىس
تورىمىزگە شىعىپ العان كوپ جۇلدىز،
“الەم بىزدەن، اقىل سۇرايد “-دەپ ءجۇرمىز.
ون قازەكەم، ءبىر ورىسقا تاۋەلدى،
ءجۇز ورىستى باسقارادى، ءبىر قىرعىز.
توقىمىمىز قالىڭ بىراق سولايما؟
ەرجەتپەستەن قىلاۋ قوندى سامايعا.
كوشە تولى جۇگەنسىزدەر جورتاقتاپ،
قازان نەگە، تاپسىرىلدى قۇمايعا.
شاقالاعىن تاستاي سالار تاس جولعا،
اينالىپپىز مىلقاۋ كەرەڭ تاستارعا.
بويجەتكەنگە ويى كەتكەن، اقساقال،
اقىل ايتاد، بۇزىلدى دەپ جاستارعا…
ەنە كوكساۋ، كەلىن مەرەز، ۇل جامان،
وتى وشكەن، ىزگىلىك جوق، كۇل قوعام.
انا ءتىلىن جەتكىزە الماس جەتەسىز،
باسقارۋدا ەكراندى كىل نادان.
نەكەسىزدىك تەكسىزدىكتىڭ تامىرى،
اللا ءسوزى اقيقاتتىڭ دابىلى.
ۇيسىزدەردىڭ ىقتاسىنى توقال تام،
ولىلەردىڭ ارتىق ودان قابىرى.
مەيىرىمنەن تونالدى جۇرت اداسىپ،
باي-ءماناپتىڭ تۇرار جايى قالاشىق.
قۇلىقىنىنىڭ قۇلى بولعان توپاستار،
جۇرتتىڭ كەلەد مالتاسىنا تالاسىپ.
ايكەزبە مە، نە قۇتىرعان توپ مىناۋ،
جاعدايى جوق، تەك اۋىلدا كوپ تۇماۋ.
اق جاعالى اتقا مىنگەن اعالار،
ايتا المايدى، “وسى اۋىلدى ءوستىم- اۋ.”
كىم ايىپتى، بارىمىزدە كىنا بار،
قولدان جاساپ، ورناتىپپىز جىن ارال.
قۇمارپازدىق، ناشاقورلىق مەڭدەسە،
قوعامىڭنىڭ كوركەيۋى ءدۇدامال.
ۇناسىمدى جاسادىقپا ءبىر امال،
تەك تىلەيمىز، تەر شىعارماي قورا مال.
ادامداردان الشاقتاسا ادال ار،
كىرمەلەردىڭ جوسىنىنا تونالار.
شەتكە ساتتىق، شىرىلداعان ءسابيدى،
تىڭدامادىق حاق جاراتقان ءنابيدى.
اتا-اناسىن تىڭداماعان قارىنداس،
وزگە جۇرتتىڭ ەسىگىندە ناليدى.
ءدىندى اتاسا، تىرجالاڭدار قوراشتار،
ۇدەي تۇسكەن، قۇداي دەسە تالاستار.
قايىرىمسىز ادامداردان، ءتىلى جوق،
مەيىرىمدى كورىنەدى اعاشتار.
الدارقاتۋ، الداپ ساتۋ بار بولسا،
كوزسىز ەرلىك سەكىرەدى جار بولسا.
بۇگىن كوزىڭ تويماعانى نەگە ەسەپ،
ەرتەڭ جاتار، قاراڭعى كور تار بولسا.
بابا ءسوزى، حاديسپەنەن تامىرلاس،
نەگە اينىدىڭ، بولمىسىڭنان باۋىرلاس.
ءدىن ارابقا جىبەرىلدى دەپپە ەدىڭ،
كۇللى ادامزات، جاراتىلعان تاعدىرلاس.
كۇپىر ويدىڭ، كوپ بولادى الەگى،
جاقسىلىقتىڭ كوپ ارقاشان بەرەرى.
وزگە ۇلتتان، ءبىزدىڭ قازاق كەم ەمەس،
وي ايتاتىن، كىم بار بىزدەي ورەلى.
كوگەداي شامەرحان
پىكىر قالدىرۋ