ҚАЙРАН ДА МЕНІҢ ҚҰНЕКЕМ…
Жасымнан жаттап өскен әфсана еді…
Жантұрған би Мақаш правительдің үйіне түсіпті.
– Әй, Жантұрған, – депті Мақаш. – Атадан баланы ширек кем туады дейді. Сонда қазағым мына мені де ширек кем туды дей ме екен?
– Ойбай-ау, жұрт сені ширек емес, пұт кем туды деп жүр ғой, – деп күліпті…
Мақаш от басқандай ыршып түсіпті:
– Мұнысы қай мазағы? Мен он екі түрлі пән оқыдым. Патшадан шен алып, екі бірдей округты уысымда ұстап отырмын. Жұрт сөзімді санап тыңдайды. Ал әкем Шолтыр қағазға бармағын да баса алмайтын надан адам еді. Жұрттың мені пұт кем туды деуінің қай мәнісі бар?
– Сабыр, Мақаш, – депті Жантұрған би. – Әкең Шолтыр өз әкесі Бекпенбет би өлгенде Сасықтауда сансыз жылқының жалы мен қойдың жабағысына илеп тамды өз қолымен салған екен. Сен соны көре тұра әкең Шолтыр өлгенде малдың қиына илеп там салдырғанда өзің еңкеймедің де. Әкесінен ширек емес, пұт кем туды дейтіні содан шығар…
Ал енді, айтайын деген әңгімемнің түйіні бір еді…
«Абай жолы» шыққанда Құнанбайдың бір қызы келіп: «Тәтемді тілің барып қалай ғана жамандадың!», – деп ұлы Мұхаңды таяқпен бастан салыпты», – деп сыбырлағандай айтып еді баяғыда бір профессор шал…
Абайға ғой ғаламда жоқ кесене салдық, еңселі ескерткіштері өз алдына. Ал Абайдай хәкімнің әкесіне деген сорыңды ұрайын советтік көзқарастың күні бүгінге дейін сызы қайтпағанын мына суреттен көріп, қайран қалдым һәм жағамды ұстадым.
Құнекемдей ғұламаның құлағалы тұрған көктасы рухымыздың қаншалықты жер бауырлағанын көзге шұқып көрсеткендей. Цементті үйіп-төгіп қалай болсын солай таспен қалаған мазарын мәрмәрдан өру керек еді ғой, садағаң кетейіннің! Сонда рухым аспанға шапшып, айбарымның сұсынан айбат шеккеннің құты қашар еді-ау…
Абай дегенде азуымызды айға білейміз. Ал сол Абайды таптырған қарадан хан шыққан қайран Құнекем емес пе еді?!
Қайрат Абдолланың facebook парақшасынан алынды
Пікір қалдыру