Bayağıda bir dünieqoñız bay jerge toymay, kedeydiñ jerin alğısı keledi. Ol kedeyge:
– Tünde tüs kördim. Tüsimde Jaratuşı mağan osı jerdi sıyladı. Endi Alla bergen jerimdi özime qaytar, – depti. Kedey:
– Bwl jer ata-babamnan mirasqa qalğan. Ädil Qwday qalayşa sağan beredi? – deydi. Bay:
– Senbeseñ erteñ jeriñe barıp, üş ret Täñirden swraymın, – deydi.
Tünde bay kedeydiñ jerinen üñgir qazıp, işine qızın jasırıp:
– Men «bwl jer kimdiki?» dep üş ret ayğaylaymın. Sen «baydiki» dep jauap ber, – deydi.
Tañ ata bay jwrttı jinap:
– O, Täñirim, bwl jer kimdiki? – dep üş ret swraydı. Qızı:
– Baydiki, baydiki, baydiki, – dep üş ret ayğaylaydı.
Kedey nala bolıp, ketip qaladı. Jwrt tarağan soñ, bay üñgirdegi qızına keledi. Qarasa, ol beymälim hayuanğa aynalıp ketipti. Bay qızın üñgirden şığara almaydı. Qayğıdan qan jwtadı. Üyine oralmastan dala kezip, qızın izdeydi. Maqwlıqtı körse, «suır, suır, suır» dep dauıstaydı. Mwnısı «qızımdı suırıp şığarıp ber» degeni eken. Maqwlıq sodan beri «suır» atanıptı. Añşılar suırdı wstağanda, ol eki qolımen betin basıp, qiyanatına ökinip jılaydı eken. Qolın mañdayına qoyıp, jol qaraytını äkesin izdeydi eken. «Kez-kelgen jamandıqtıñ bir kesapatı bar» degen söz osıdan qalıptı.

baq.kz