Қазақ елдігін сақтау үшін көніп отыр…
Қарағанды оқиғасының түп-төркіні де әлеуметтік теңсіздікке тірелгендей: этникалық топ – бай, жер иесі – кедей, олар моралдық тұрғда басым, бұлар қорланып жүр. Марқұм 23 жасар баланың қазасы осы қыжыл шоғына май құйғандай әсер етті. Рақымжанның жоғын жоқтағандарды, қазақ бірігуі керек дегендерді ұлтшылға, фашистке теңеу өз арамызда үдеп тұр, тіпті, Қазақстаннан түңілдім, қазақтар қорқынышты боп барады, деген қазақтарды байқадым. Ойдан оза шабуға асықпасақ. Рас, қазақ өз жерінде, елінде күшті болуы керек, ол – білек пен жұдырықтың күші емес, заң күші болуы тиіс. Араб әмірліктерінде жергілікті халық – арабтар 20 пайызға жетпейді, қалғаны – түрлі этникалық топтар. Соның бәрі жаңағы 20 пайызға қызмет етеді, әлеуметтік артықшылықтың бәрі арабқа: жаңа туған араб баласының есепшотына мемлекет 40 000 доллар салады, ел егесіне қара жұмыс істетпейді, т.б. Тай елінде бизнес ашып байуға болады, бірақ, кәсібіңді тайлыққа тірке?! Анау дамыды деген Еуропаның өзінде “еуропалық құндылықтар” деген ұғым бар, мысалы, ағылшынның тіл, дін, дәстүріне менсінбей қарағанды мемлекеттен қуып шығады, кеудемсоқ болсаң еліңе бара ғой. Бұл көп ел даму кезеңінде өткен сүрлеу. Үй иесі шаңырағын тіктеп, керегесін бекітіп алса қонақтарға да жайлы болады. Біз болсақ тілі көп, саясты көп, қожайыны көп…көп…көп жолға түсіп алдық. Мұнай қытайлық СНПС-ке өтіп жатыр, жанармайдың жартысы Ресей еншісінде, уран да сода, алтын-күміс жөйітте, көмір үндісте… Үндіс демекші бар игілігінен жұрдай болған жұмыр жердің бетінде “қызыл терілер” ғана шығар, резервациядан ұзамады байғұстар. Бізді ондай тағдырдан құдай сақтасын, деседе, қалың байлық қайнаған қазаннан қаспақ қыруға хақысы жоқ қазақтың шырылы әр жерден шығады, ал бір қазақ шырқыраса мың қазақтың сүйегі сырқырайды. Соны ұқпай өз ұлтыңнан бүлікші іздеу, ұлы өркениетке жалғыз өзіңнің өрең жеткендей ділмарсу аса ақылды іс емес. Қазақ елдігін сақтау үшін көніп отыр, сол көнбістіктің түбі оны сабауға апарса – мемлекет иесінің тіптен сорлағаны. Өзгенің өті жарылып кетсе де жер – қазақтың байырғы жері, жалғыз Отаны. Үйіңде отырған қонақтарда отағасынан имену, құрметтеу, сөзін тыңдау дегендей сезім болады, біздегі сүйексіз саясаттың кесірінен сол түйсік жойылды. Бұл – қазақ қазақты кекететін, тілдейтін мәселе емес, ел болып толғайтын күрделі түйін.
Қақаған аязда табандап тұрып, сөзге ермей, сауатты талап қойған азаматтар жарады!
Facebook парақшасынан алынды
Пікір қалдыру