ولاردى بۇل ەلدە سول سەنىمى عانا ۇستاپ وتىر…
بىلتىر قىتايدان دوسىم كوشىپ كەلدى، ءوزى قىتاي قازاعى. كوشىرىسىپ باسى قاسىندا جۇردىك. سودان ءبىر كۇنى ول مەنىمەن حابارلاسىپ: “حان شاتىرىنا بارىپ ۇساق – تۇيەك زاتتار الساق قالاي، مەن ورىسشاعا جوقپىن عوي، ءوزىڭ بىلەسىڭ” دەپ قولقا سالدى. جارايدى دەپ تارتىپ كەتتىك. جولدا كەلە جاتىپ مەن ونىڭ جەتىم كوڭىلىن جۇباتقانداي بولىپ كەلە جاتىرمىن. “وي دوسىم – اي، ۇيىڭنەن شىعىپ مىنا حان شاتىرىنا شەيىن جول – جونەكەي ءجون سۇراساڭ ءبارى دە قازاقشا جاۋاپ بەرەدى، بۇل قالادا قازاقشا بىلمەيتىن ادام جوق، قورىقپاعىن دوسىم، باتىلداۋ بول، بۇل ءوز وتانىڭ” دەپ ەسىپ كەلە جاتىرمىن. سودان حان شاتىرىنا كەلدىك، ءبىر بۋتيككە كىردىك، ەكى ساتۋشى قازاق قىز تۇر ەكەن. سويتسە، ونىڭ بىرەۋى قازاقشا بىلمەيتىن بوپ شىقتى. ول قىزاراقتاپ جەر شۇقىپ تۇرعاسىن،
