Amanat (Əlihannıñ monologı)
Balğa basqa,
Oraq oyğa tigeli
Bir alapat örtke orandı jan işi,
Kemerinen dariyaday tolqığan -
Qızıl jalau,
jalau emes, qan isi.
Qızıl tüsten jamıraydı eles bop,
Qwba meken,
qwsni dos töl ösken.
Sol “beyneler” qwtqar deydi qol bwlğap,
Ətteñ, şirkin…
Estimeydi onı eşkim.
Estirtpeydi
auızınan ort bürkip,
Tesik ökpe,
Kəri Kreml' jötelip.
Sodan keyin…
Temir torda söz ölip,
Közder qaldı şel işinde bitelip.
Jusan körseñ,
jwparın jwt, dwğa oqıp,
Bağzı bir iis bwrqırasın ötkennen,
Ər tal jusan tağdırı ğoy qazaqtıñ
Köldey twnıq
köz jasına köktegen.
Köktamırdan su alğanşa soñğı qan,
Men qazaqtıñ azattığın susadım.
Doñız demi topırağıma timese,
Dwşpan körmey össe dedim wrpağım.
Osı serttiñ tübinde twr şın baylam,
Sol üşin de
jolğa tüstim kök tayğaq
Azat tañnıñ şapağına boyalğan,
Armandadım…
Aspan tüsti kök bayraq.
Qiyametke jeter bizdiñ erkindik,
Oğan kuə qızıl qanım tögilgen.
Bwl qazaqqa endi eşqanday ölim joq,
Sert etemin
Mahşar tañnıñ mörimen.
Ezden alas,
Asqaq bolsın ğwmırıñ,
El dep ötken erdiñ soyı bölek qoy.
Qwdayğa da qaraytınday qasqayıp,
Bir ölimiñ
swlu bolu kerek qoy.
(Qwbılağa qaratpañdar jüzimdi),
Aytarım sol,
Bir jük tüssin arqañnan.
Azat eldiñ kök aspanın küzetip,
Men jatayın…
Jatqızıñdar şalqamnan.
Iqılas Ojaywlı
Pikir qaldıru