Ғалым Жайлыбай:Сарсүмбе, Қаракөпір
kerey.kz
Осы көпірдің оң босағасына жауыздар
Зуқа батырдың басын бірнеше күн іліп қойған деседі
Боздайды ботасы өлген ғасыр – інген,
Сен менің алшы түскен асығым ба ең!
Сұлтаным ұлтан болған сонау жылы
Зуқаның бұл көпірге басын ілген.
Бас мұнда…
қайда қалған жансыз дене?!
айналса опат дей бер нар сүлдеге.
Қартайдым қара көпір саған жетіп
Алтайдың алқасындай Сарсүмбеде.
Сарысүмбе,
Сен не дейсің, Қыран өзен?
Сауалға жауап таппай жылады өзен.
Жасында жазмышымның тамшысы бар –
басыңда тұрса қандай мына кезең.
Сарғайған сағым күнге санам өкіл,
Қайысып қайғы ойламас қала нөпір.
Ғаламның ғазауатын сенен көрдім
Бабамның басы ілінген, Қаракөпір!
Жартасы,
жағалауы жасыл орман,
Әр тасы өр Алтайдың асыл арман.
Ақынның осы өлкеде шерлі жыры –
Батырдың бұл маңайда басы қалған.
Жалғанға күнде елеңдер шерлі көшім,
алғанда дүрбелеңдер елдің есін.
Сор, қайғы батырыңның басын алса –
Ол жайлы Қаракөпір,
Сен білесің…
Қолымда қара кітәп,
қап-қара күн,
Уақыттың шер-шеменін ақтарамын.
Қыранның үстіндегі – Қаракөпір
Арасын бөліп жатқан ақ-қараның.
Айт енді,
маған бүгін,
қозға,
сырды!
Білемін Рухым өлмей тозбасымды.
Зуқаның басы ілінген,
Қаракөпір –
Мен сенен іздеп келдім өз басымды…
Пікір қалдыру