САЯСИ ПОРТРЕТ: ЕРЛАН ҚАРИН
Саясаткерлердің ішінде ұнайтыны ол – Ерлан Қарин. Болашақ Қазақстанның лидері болса екен деген тілек те жоқ емес! Ерлан Қарин жалғыз маған емес қазақ журналистикасында жүргеннің барлығына, орыс журналистеріне, шет елдегі қазақ жастарына тіпті Алматының бір түкпіріндегі еш мем.қызметкер бас сұқпайтын “Тіл мен Рух” клубының мүшелеріне де ұнайды. Неге!? Біріншіден, қандай қызметте болмасын БАҚ өкілдеріне ашық сұхбат бере білді. Жаңаөзен оқиғасы кезінде де өзгеше пікір айтты. Екіншіден, ақтар мен қаралар лагерьіне бөлінген біздің қоғамды біртұтас ретінде көреді. Үшіншіден, қандай қызметте болмасын “елге пайдам тисін”, “кірпішің болып қаланайын” деген ниетпен жұмыс жасайды. Оған толық көзім жетеді. “Төртіншіден” деп жалғастырып кете беруге болады…
МЕН ТАС ЕМЕС РУХ ІЗДЕП ЖҮРМІН
Талай тылсым тұншығып қалған үңгір –
Қанша жұмбақ өзіңде қалғанын біл!
Тас балбалдар күзетер босағаңды –
Тас жүректі жібітер жанға ділгір.
Ж.Ә.
Бабаларымыздың мұрасынан үрікпей, тәрк етпей оларды зерттеп, фотоға түсіріп жинап жүрген Ерлан ағаның “мен тас емес рух іздеп жүрмін” деген сөзі көпті аңғартады. Ерлан ағаның “Қазақ альманағына” берген сұхбатындағы мына бір сөзі есімнен кетпейді. Ерлан Қарин: “Өкінішке қарай, еліміздің солтүстік өңірінде мұндай тастар кездесе бермейді. Себебі, тың игеру кезінде көбісі техниканың табанына түскен. Қиратылған, ұрланған.” Көкшетаудағы ағалардан осындай оқиғаны мен де естідім. Балбал тас шыныменде бізге РУХ беретін секілді.
Постты үлкен қылып жазу әдетімде жоқ еді. Бірақ Ерлан ағамыздың тұлғасы, ұстанымы, бағыты бір постқа сыймайды екен. Басында ойланбаппын. Жұмекеннің бір өлеңінде мынадай жолдар барды:
“Төбелердің көңілі үшін, ғасырлық,
Кейде шыңның асқақтығын жасырдық” деген. Ерлан ағамыздың да биіктігін байқамай жүргендейміз немесе жасырамыз. Посттың соңында пост иесінің сұхбаттарынан бір-екі үзінді беріп жіберейін:
Ерлан Қарин: Астананың құрылысы неден басталып еді? Астана құрылысы Кенесары ескерткіші мен Еуразия ұлттық университетін салудан басталды. Осы екі нысанның құрылысы өзгелерден бірінші болып саналы түрде басталды ма, әлде кездейсоқтық па, мен оны білмеймін. Хан Кененің ескерткішінің бірінші болып қолға алынуының бір сыры бар. Әріптесім Берік Әбдіғалиев Кенесарының қазіргі Астананың орнында болған бекіністі ала алмай өкініште кеткенін, енді мына бейбіт күнде оны біздің алғанымыздай сезіледі деп айтатыны бар еді. Сол сияқты алдымен ең соңғы ханымыздың ескерткішін салуымыздың өте үлкен мәні бары екенін жиі айтуымыз керек. Астананың символы тек Байтерек қана болмауы тиіс.
Ерлан Қарин: Бір өкініштісі, біз тәуелсіз мемлекет құру кезеңінде ұлтшылдықтан үркіп, бас тарттық. Мемлекеттің дамуына бастапқы энергияны беретін – осы. Оны ұлтшылдық, ұлтжандылық деп қалай атасақ та бәрібір. 1986 жылғы Желтоқсан оқиғасынан кейін, бізде, ең алдымен, элитада, зиялы қауымда бір үрей қалыптасты. 20 жыл бойына осы ұлтшылдықты басып келдік. Тіпті оны ұлтжандылық деп жұмсартып, көпұлттылық деп өзгертіп, өзімізді-өзіміз алдап, сол ұғымды жоққа шығарып келеміз. Бұл кеңестік дәуірден қалыптасқан көзқарас – ұлтшылдықты жағымсыз фактор ретінде қабылдау кеңестік дәуірден қалыптасқан көзқарас. Ал бүгін осы бітеу өзінен-өзі жарылып келеді.
Пікір қалдыру