عالىم جايلىباي:سارسۇمبە، قاراكوپىر
وسى كوپىردىڭ وڭ بوساعاسىنا جاۋىزدار زۋقا باتىردىڭ باسىن بىرنەشە كۇن ءىلىپ قويعان دەسەدى بوزدايدى بوتاسى ولگەن عاسىر – ىنگەن، سەن مەنىڭ الشى تۇسكەن اسىعىم با ەڭ! سۇلتانىم ۇلتان بولعان سوناۋ جىلى زۋقانىڭ بۇل كوپىرگە باسىن ىلگەن. باس مۇندا… قايدا قالعان جانسىز دەنە؟! اينالسا وپات دەي بەر نار سۇلدەگە. قارتايدىم قارا كوپىر ساعان جەتىپ التايدىڭ القاسىنداي سارسۇمبەدە. سارىسۇمبە، سەن نە دەيسىڭ، قىران وزەن؟ ساۋالعا جاۋاپ تاپپاي جىلادى وزەن. جاسىندا جازمىشىمنىڭ تامشىسى بار – باسىڭدا تۇرسا قانداي مىنا كەزەڭ. سارعايعان ساعىم كۇنگە سانام وكىل، قايىسىپ قايعى ويلاماس قالا ءنوپىر. عالامنىڭ عازاۋاتىن سەنەن كوردىم بابامنىڭ باسى ىلىنگەن، قاراكوپىر! جارتاسى، جاعالاۋى جاسىل ورمان، ءار تاسى ءور التايدىڭ اسىل ارمان. اقىننىڭ وسى ولكەدە شەرلى
