Мәдениет Руханият Суреттер сөйлейді
Қапсәметұлы Өмер Мырза: 1998 жылдары Нигде университетінің аспаптар кафедрасының оқытушысы болып тағайындалды. Ол осы жерден міндетін тоқтатып, Қазақстанға оралып Алматыда 10 жыл тұрып, 3 жылдай бұрын Ыстамбұлға келгенде дүниеден озды. Жастас болмасақ та құрдас болып кеткеміз. Әрі туысым болады.
Суреттегі ұстап отырған домбыра маған Қазақстаннан сыйлыққа тартылған еді. Осы домбыра ілулі тұрған жерден жерге түсіп шағылып қалған да Өмер мырзаға осыны жөндеп беруін өтіндім. Ол маған асықпасаң әйтеуір өзіңе қайтып тапсырып берем деген еді. Сонымен Нигдедегі шеберханасына апарып қойды да 7 жылдан кейін қайта қалпына келтіріп әкеп берді. Сонда мен Өмермен әзілдесіп не деген ахырын адамсың дегенімде ол, “алдымен бір шертіп көрші, мен сенің шағып алған домбыраңның бөлшектерін күнге күйгізіп, қатырып қалпына келтірдім!..” деген еді. Қазір осы домбыраны ұстап көрген өнерпаздар “өте жақсы домбыра екен” дейді.
Өмер мырза Қаражорға күйінің түпнұсқасын анық білетін. Ол маған былай дейтін: “Мен осы Қаражорға Биінің бүкіл ритмін Ракиұлы Хафиз Жармұхамметтен үйрендім. Ол Жәдік Сарымолданың шәкірті еді.”
Мархум Өмер мырза шебер адам еді. Әкесі мархум Қапсәмет қажы-Өмерге бұл өнер нағашыатасынан дарыған деп зайыбы Биби апамызға қарап айтқанда Биби апамыз; шаттанып кетіп әндетіп жүріп беретін.
Өмер мырза бізді тым ерте тастап кетті.
Пікір қалдыру