التاي. قىس. ساعىنىش.
وسى ولەڭدى جارىقتىق ورالحانعا ارناپ جازىپ ەدىم. بۇگىن ءومىر ەسىگىن اشقان كۇنى ەكەن دە. جانى، ءسوزى تابيعاتپەن بىتە قايناسقان عاجايىپ جازۋشىنىڭ بالا كەزىمدە ماعان بەرگەن اسەرى وراسان ەدى.
التاي. قىس. ساعىنىش.
ءى
ايازىنا سۇڭگيسىڭ
ايدالادا،
جىلىلىق بار وندا ءبىر ويلاماعان.
تۇمسىعىڭمەن جۇتاسىڭ،
تۇپ-تۇنىق ءبىر
ارقار ءيىسى اڭقيدى اينالاڭنان.
اياڭىمەن اق قىراۋ ارعىماقتىڭ،
بەدەر ءتۇسىپ جۇزىنە سان قىراتتىڭ.
قۇسبەگىنىڭ كەشكى ءبىر جۇزىندەي بوپ،
باتىپ بارا جاتادى البىراپ كۇن.
سەزگەندەيىن، جىمىڭداپ ءتۇن جانارى،
بالعىن قىزدىڭ بالتىرى سىزداعانىن.
جاس قوناققا جاۋتاڭداپ،
بەيۋاقتا،
جالعىز ءۇيدىڭ كىرپىگى ءدىر قاعادى.
ءبىر قيعىلىق سەزىمگە جاساپ وتەر،
اياز ەرنى الدىمەن ماساڭ ەتەر.
اي قىلىمسىپ اق ءتوسىن اشا بەرىپ،
بۇلت ۇستىنە بۇراڭداپ جاتا كەتەر.
نە ءبىر ارمان كۇزەتتە، نە ءبىر ەلەس…
شولپان تۋدى، جاس شوپان جونىڭە كوش.
اي ءمۇيىزدى تەكەڭدى قاسقىر جەپتى،
تۇسىڭدەگى ايداي قىز، تەگىن ەمەس.
اق سۇڭگى ەتىپ اجارلى قاس-قاباقتى،
الىپ قاشساڭ اق تۇندە اق تاماقتى.
اپپاق قاردا جۇيتكىگەن اق قويانداي،
پىراعىڭدى اعىزىپ اق قاناتتى.
ءجۇزىن ءوبىپ تاۋلاردىڭ تاڭعى ىزعارى،
ۋىسىندا ۇلپاداي بالمۇزداعى.
بۇرىمىندا كۇن نۇرى كۇمىس شاشىپ،
بۇلاڭدايدى بۇزىلماي ءساندى ىرعاعى.
…. …. …. …. …. …. …. ….
قيالىما سيپاتىپ قاۋىرسىنىن،
قۇشاعىمدا بالقيدى «قار قىزدارى».
ءىى
ەسىمنەن ءبىر كەتپەي قويدى نەگە وسى،
قارت التايدىڭ مۇز قۇرسانعان ەلەسى.
مۇزداي قارۋ،
مۇزداي تاقىم استىندا،
سىقىرلاعان مۇز جىلقىنىڭ دەنەسى.
اقكوز تۇندە جالعىز رەت جولىعار،
جورتۋىلدىڭ جان بىلمەيتىن ءمانى بار.
شىتىناتىپ اياز قىسقان اسپاندى،
شۇرقىرايدى استىڭداعى جانۋار.
قاھارىنا مىنگەندە التاي قاعىنىپ،
ۇرگەن ءيتتىڭ ءتىلى ايازعا قارىلىپ،
اق بۋرانىڭ قىزىل جالىن – شىبىعى،
Cىنىپ تۇسكەن تۇرعان بويدا شابىنىپ.
عايىپ بولىپ باسىڭداعى تۇرعان باق،
ءبارىن وسى كەتەتىندەي ءتۇن جالماپ.
قوتانىڭدى تىنتەدى اياز
ءبورىنىڭ،
مۇزداي سۋىق تۇمسىعىنداي سۋماڭداپ.
بەل استىنان ءبىر تىرشىلىك بىلسەم دەپ،
مەن دە جورتىپ، تاۋ قولتىعىن تىنتەم كەپ.
اي – ءمۇيىزىن شايقاپ قاشقان ارقارداي،
بۇلت قالقاسىن پانالاپ ءجۇر بۇرسەڭدەپ.
جولعا باعىت بەرە المايدى بۇل ءبىزدىڭ،
ءجۇزىن ابدەن سۋىق سورعان جۇلدىزدىڭ.
بەينەسى دە ەسىمدە جوق ءدال قازىر،
ۇمىت بولعان جامالىنداي ءبىر قىزدىڭ.
جال-قۇيرىعى سۇڭگى مۇزعا مالىنىپ،
ومىراۋلاپ تارتادى العا ساۋىرىك.
شوقىلاردان ءبورى ۇليدى اۋلاقتا،
ءبورى ۇليدى تۇمسىعى ايعا شاعىلىپ.
اداستىرماي اكەلەدى-اۋ تۇنگى وكپەك،
ءدال سونداعى كۇيگە قالاي ءتىل جەتپەك.
بالعىن قىزدىڭ مەنى كۇتكەن دەمىندەي،
قار بەتىندە جۇرگەن ءتۇتىن دىردەكتەپ.
پىكىر قالدىرۋ