سەزىم سىرى
توتىدايىن تۇرلەنگەندە گۇل ءوڭىر،
قادىرىنە جەت ارنەنىڭ بىلە-ءبىل.
قيىندىققا جولىققاندا سابىر ەد،
سابىرسىزدى قۇلاتادى بۇل ءومىر.
كىم تىڭدايدى، مىڭ كۇرسىنىپ، مىڭ ەگىل،
بوگەتتەرگە توسىلعاندا توزە ءبىل.
نەگە مەنى ازاپقا ساپ باراسىڭ،
دەگەنىڭ بە، الاساتسىن ءبىر ءومىر.
ويىم بۇلتقا اينالارما كۇركىرەپ،
جاڭبىر بولىپ جاۋار ەدىم سىركىرەپ.
ماحاببات پا، ماشاقات پا نە ءوزى،
ايىعادى قاشان باستان، بۇل تۇنەك.
ەرتە نەگە جولىقپادىق ىڭكارىم،
بىرگە كۇتەر ارايلى اسپان نۇر تاڭىن.
كەۋدەمە كەپ، ساعىنىش قۇس قوناقتاپ،
جانارىمنان كەتپەي قويدى، ءبىر ساعىم.
سەزىم سەلگە اينالعاندا باسىلماي،
جەت قاسىما، ەشنارسەدەن توسىلماي.
كەش جولىعىپ مۇنشاما وي ارقالاۋ،
بولدى ماعان راسىمەن توسىن جاي.
ساعىنىشىم وزەك ورتەپ باسىلماي،
كوزىم جاستان قالار ءبىر كۇن اشىلماي.
كەش جولىعۋ، كەلەڭسىز ءبىر دەرت ەكەن،
رەلس بوپ وتەر تاعدىر قوسىلماي.
بۇگىن تاعى تۇستەر كوردىم سەن جايلى،
ىنتىق جۇرەك جان- دۇنيەمدى قوزعايدى.
تۇسالعان ات سەكىلدەنىپ وتىرمىن،
ويلانۋعا مۇرساتىم جوق، قىز ءجايلى.
تاعى كوردىم، قايتا سالدىڭ ازاپقا،
سول ۇشىندە مىنا ءومىر عاجاپتا.
سەنىمىڭدى وشىرسەڭدە مەن ءجايلى،
سەزىمىڭدى وتىنەمىن جوعالىتپا.
وكىنشكە سالما مەنى ۇندەمە،
سىيلامادى دەپ ويلاما گۇل نەگە؟
ەلەسىڭمەن يەن باقتا ەمدەلىپ،
ەلەسىممەن وراپ جۇرەم بۇلدەگە.
مەنىڭ كەۋدەم ساعىنشتىڭ مەكەنى،
وتىكىنشى ءومىر ءالى-اق زىرلاپ وتەدى.
ءبىر ومىرگە قول ۇستاسىپ جۇرمەي-اق،
ءبىر قايىرىلىپ قاراعانىڭ جەتەدى.
سەنىڭ اۋرەڭ ەلەگىزگەن جانىمدى،
ءوزىڭدى ويلاپ اتىرامىن تاڭىمدى.
ساعان جاقىن بارعانىمدا قول سىلتەپ،
وشىرمەشى كەۋدەمدەگى جالىندى.
پس;
وكىنىش دەپ اتالادى بۇل ولەڭ،
جولدارىنا جۇتىلىپ تۇر ءبىر الەم.
قايتا ومىرگە كەلۋ كەلسە قولىمنان،
تەك سەندىك بوپ تۋار ەم.
باسىڭداعى بارشا مۇڭدى قۋار ەم،
كەۋدەڭدەگى قاتىپ قالعان شەرىڭدى،
كوز جاسىممەن جۋار ەم.
كوگەدي شامەرحان
kerey.kz
پىكىر قالدىرۋ